"Du vil for mycket"

Overlegen her er svensk. Ein dyktig mann, for all del. Men han insisterer på at "eg vil for mykje på ein gong". Sjølv, kjenner eg meg klar for å koma ut herfrå og heim til jentene mine. Heim til jul. Heim til kvardagen. 

No er eg ikkje innlagt under tvang lenger, men eg fekk klar beskjed om at dersom eg skreiv meg ut på eige ansvar, kunne dei bruka noko som heitte "nødrettsparagrafen" på meg. Det vil seia at dei held meg att med tvang, og då risikerer eg å måtte vera her enno lenger. 

(med andre ord, eg har ikkje noko valg) 

Dagane er ekstremt lange. Det er kun fokus på mat og kvile, og eg kjenner kroppen bokstavlig talt visner vekk. Ganske slitsom å bli psykoanalysert heile tida også. No veit eg godt korleis den usikre 9.klassingen kjenner seg. 

Dagens opptur er medpasientane her. Ho eine er meir ein oversnittet opphengt i Ylva, og plukker nye blader som ho dekorerer rommet sitt med kvar dag. Eg anbefaler forresten alle å kjøpa Ylvas song på iTunes. Legger ved bilete frå rommet. 

Snart ei veka sidan eg såg jentene. Eg saknar dei ekstremt. Lurer på kva dei tenkjer. Eg prater med dei på tlf så ofte som råd. Ho eldsta er visstnok dødsforelska og har "kyssa med ein tusen gonger". Eg ville le meg ihjel, ein skl al tidleg krøkast!